Zespół nagłej śmierci niemowlęcia (sudden infant death syndrome – SIDS) to według zmodyfikowanej ostatnio definicji z 1969 r. – nagły, nieoczekiwany zgon niemowlęcia, do którego doszło w czasie snu, a którego przyczyn nie wyjaśnia wywiad chorobowy, okoliczności zgonu (w tym oględziny miejsca zgonu) ani kompleksowe badanie pośmiertne.*

SIDS jest uważany za najczęstszą przyczynę śmierci niemowląt w okresie po noworodkowym. Najczęściej do zgonu dochodzi w wieku od 3 tygodnia do 6 miesiąca życia. Częstość występowania SIDS waha się w szerokim zakresie od ok. 0,1 do 6,0 /1000 żywych urodzeń, przy czym odsetek rozpoznawanych przypadków tego zespołu różni się znacznie w zależności od regionu i prowadzenia programów profilaktycznych (zmierzających do wyeliminowania podstawowego czynnika ryzyka, jakim jest układanie niemowlęcia do snu na brzuchu), które zaczęto upowszechniać na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku.*

* źródło: https://neurologia-dziecieca.pl/neurologia_38-65-73.pdf